Yanda verilen derinlik haritası bir bot üzerine yerleştirilen bir ses cihazı (echosounder) ile 2009 yılında elde edilmiştir. Buna göre gölün en derin kısmı gölün kuzeyinde heyelana yakın olan bölgedir (14 m). Gölün tabanı düz, tabak gibidir. Kenara, dağ yamacına doğru eğim aniden 40 dereceye çıkar. Vadi içinde Karaköy ve Gölbaşı derelerine doğru derinlik kısa mesafede 10 m'den 2 m'ye kadar iner. Buralar akarsuların gölü doldurduğu deltalardır.

Göl suyu tatlı, içilebilir bir sudur. Gölün sığ kesimlerinde, özellikle güneydeki dere ağızlarında çeşitli su bitkileri ve başka canlılar vardır. Ancak 6 m'den derinlerde suda çözünmüş oksijen çok az olduğundan pek canlı faaliyeti yoktur.

Bir kepçe vasıtasıyla gölün tabanından alınan örnekler oldukça çeşitlidir. Gölün derin kısımlarında siyah/koyu yeşil, kükürt kokulu çamurlar birikmektedir. Akarsu ağızlarına doğru kahverengi kum ve çakıllar gözlenir. Gölün oluşumundan bu yana göl tabanında ne kadar sediman birikmiştir? Vadiyi enine kesen bazı topografik profillerle bir tahminde bulunmak mümkündür. Bir çok çizim ve hesaplamalar gölün orta kesimlerinde 50 m kadar çamur biriktiğini gösteriyor.